In oktober 2019 begon onze “online marketeer” Anoek aan haar wereldreis. Een lang gekoesterde wens die eindelijk in vervulling ging. Maar hoe pak je zoiets eigenlijk aan in een zelfsturende organisatie?
Omgaan met verandering
Vijf jaar geleden begon ik mijn carrière bij INDI. Een jong bedrijf dat dingen net iets anders wilde doen. Binnen een jaar begonnen we met agile werken en zetten we de eerste stappen naar een zelfsturende organisatie. Een organisatievorm die perfect past in de wereld van vandaag. Niet alleen op het gebied van autonomie en zelfontplooiing, maar ook vanwege het dynamische aspect.
Bij veranderingen hoeven geen ingewikkelde bedrijfsplannen te worden geschreven, maar besluitvorming gaat in kleine stappen en op basis van spanningen. Het werk wordt onderverdeeld in rollen, allemaal met hun eigen verantwoordelijkheden. Deze rollen kunnen altijd worden aangevuld of zelfs worden verwijderd als ze niet meer nodig zijn. Ook kunnen de rollen van ‘eigenaar’ wisselen.
In de zomer van 2018 besloot ik dat ik voor mijn 30e een wereldreis wilde maken. Op dat moment was ik net 28, dus dit was de tijd om actie te ondernemen.
Aan de ene kant de makkelijkste manier om weg te gaan, aan de andere kant de moeilijkste.
Hoe regel je het?
En dan? Hoe lang wil je op reis, hoeveel moet je daarvoor sparen en neem je ontslag of neem je een sabbatical? Ik maakte een spaarplan voor een half jaar reizen dat in oktober 2019 moest beginnen. Dan het spannendste: mag ik er even tussenuit of ben ik dan mijn baan kwijt? In september 2018 ging ik het gesprek aan.
We hebben binnen INDI zelfs een gelukszoekerscirkel die als doel heeft: “Iedereen wil bij INDI werken” en als belangrijkste KPI “werkgeluk”. Voor mij betekent werkgeluk ook afstand van je werk kunnen nemen. Met andere woorden: een half jaar niet werken en vol nieuwe ervaringen en energie terugkomen, verhoogt mijn werkgeluk en is ook nog eens in lijn met de doelen van INDI. Niet gek dat INDI volledig achter mijn keuze stond. Al had ik niet de garantie dat ik dezelfde rollen weer zou krijgen als ik terugkwam. Sterker nog, misschien bestaan die rollen dan niet meer. Maar dat waren zorgen voor later.
Het jaar vliegt voorbij en voor ik het weet is het september 2019. Ik neem van eind september tot 1 april verlof. Dit bestaat voor het grootste gedeelte uit onbetaald verlof. We spreken af dat ik per april weer in dienst ga en houden contact over de exacte datum. Naast het plannen van mijn reis en huishoudelijke zaken zoals oppas voor de katten, is het mijn verantwoordelijkheid om het werk goed over te dragen. En dan komt zelfsturing om de hoek kijken. Aan de ene kant de makkelijkste manier om weg te gaan, aan de andere kant de moeilijkste.
Waarom makkelijk? Alle verantwoordelijkheden staan beschreven in rollen, dus heel plat gezegd: je levert je rollen in en legt het probleem van de invulling van de rollen bij de leadlink van de desbetreffende cirkel neer. In de praktijk werkt dit toch een beetje anders. Na een aantal jaren in een zelfsturende organisatie sluit je functie waarvoor je bent aangenomen niet meer aan bij het werk dat je doet. Ja, op papier ben ik online marketeer, maar als je deze functie als vacature uitzet, blijven er nog veel verantwoordelijkheden van andere rollen die ik heb liggen. Dat maakt het net iets ingewikkelder.
Daarom bedachten we een andere oplossing. De spanning voor contentcreatie lag er al een tijdje, dus waarom deze niet wegnemen? Zet een vacature uit voor een contentmarketeer, verdeel mijn verantwoordelijkheden over meerdere rollen en het online marketingbureau waarmee we samenwerken en klaar. Door de content bij de rol van een nieuwe collega te plaatsen, komt er bij andere collega’s weer tijd vrij. Dus dit hebben we gedaan. Het werk overgedragen, een afscheidsfeestje, tas pakken en gaan. Tot over zes maanden INDI!
En dan kom je terug in Coronatijd
Tijdens het reizen heb ik weinig contact met INDI. Natuurlijk wel via de sociale kanalen, maar ik kan op één hand tellen hoe vaak het werkgerelateerd contact is. Wel houd ik Sybrand op de hoogte van wanneer ik verwacht terug te zijn. Zodat hij weet wanneer en óf ik weer aan het werk ga. Eind februari boek ik een vlucht voor 4 april en geef dit door. “We zien wel wanneer je start”, is zijn antwoord. Op 14 maart kom ik terug van een vierdaagse hike zonder WiFi. Het Coronavirus heeft Europa bereikt. Met de nodige spanning en gecancelde vluchten ben ik binnen een week veilig terug in Nederland.
Op 6 april 2020 is mijn eerste werkdag na zes maanden reizen. Maar niet op kantoor, want iedereen werkt thuis. In plaats van mijn collega’s jaloers te maken met mijn Zuid-Amerikaanse bruine tintje op kantoor, begroet ik ze achter de keukentafel via Teams. Mijn werkspullen heeft Sybrand langsgebracht, maar voor de rest zie ik geen enkele collega in levenden lijve tot half juni. Oftewel, negen maanden later.
Toch viel het “inwerkproces” mee. We werkten voor de pandemie ook regelmatig thuis, waardoor alle meetings al digitaal waren. Alleen de brainstormsessies zijn nu wat anders. Op mijn eerste dag heb ik een gesprek met de leadlink, die me de meeste rollen teruggeeft. Van sommige rollen zie ik af, anderen worden nu door andere collega’s ingevuld. Hoewel het wennen is om weer iedere dag naar een scherm te kijken, ben ik na een week weer volledig in de werkmodus. En het bevalt nog steeds! Nu, in december 2020 lijkt het of ik nooit ben weggeweest. Het plan is nu om een taalcursus via INDI te volgen om mijn werkgeluk te verhogen. Niet alleen omdat ik de taal niet wil verleren, maar vooral omdat het me terugbrengt naar de mooie momenten van mijn reis.