Het Boatlock-blog

De afstudeeropdracht van Beau, Roel, Gijs en Matthijs

In Bergen op Zoom gaan we eens wat vooroordelen kraken over mbo-onderwijs en luie studenten. Dit blog is geheel gewijd aan de indrukwekkende afstudeeropdracht van de aan het Markiezaat College studerende, vierdejaarsstudenten Beau, Roel, Gijs en Matthijs. En hoezo leer je niks op school…?

In het Noord-Brabantse Bergen op Zoom gaan we op een prachtige herfstdag in oktober bij het Markiezaat College op bezoek. Dit college maakt deel uit van ROC West-Brabant, samen met zes andere mbo-scholen. In totaal biedt het onderwijs aan een dikke vijftienduizend studenten. In Bergen op Zoom zijn er opleidingen in techniek, logistiek, vormgeving, bouwkunde en infrastructuur. Mooi zo, maar onze zorg is nu even hoe we op dit giga onderwijscomplex ‘onze’ vier studenten eindelijk kunnen vinden tussen alle studenten die hier rondlopen.

Boatlock

Gelukkig valt onze zoektocht mee. Beau de Reus stapt op ons af en stelt zich voor als één van de vier hoofdrolspelers die we vandaag graag uitvoerig aan de tand willen voelen over hun afstudeeropdracht, de Boatlock. Die opdracht omhelst het maken van een hydraulische arm, die op een werkschip komt te staan en waarmee contact gemaakt kan worden met de wand van een vrachtschip. Dat is de opdracht in een notendop omschreven. INDI sponsort onderdelen voor de hydraulische arm. We zijn heel benieuwd hoe het de vier studenten halverwege hun opdracht vergaat en willen graag alles weten over de uitdaging die zij zijn aangegaan.

Trossen los

We lopen naar het kantoortje binnen de school waar Beau, Roel, Gijs en Matthijs rustig aan hun project kunnen werken. Vertel, hoe zijn jullie zo bij dit examenproject gekomen? Het is niet voor niks dat Beau als eerste nu het woord neemt. Hij blijkt de ‘aanjager’ van het idee te zijn geweest. En dat idee ontstond al een tijd geleden. Beau: ‘Ik ging vroeger vaak met mijn vader mee. Die heeft een bedrijf op het gebied van onderhoud van schepen. Dat houdt concreet in dat je met een klein werkschip gaat aanleggen bij een vaak veel groter vrachtschip. Dat aanleggen gebeurt met trossen. Dat is zwaar werk en door de golven kan het ook lastig zijn. Bovendien zit je vaak met communicatieproblemen met het personeel aan boord van het grotere schip. Door afstand en verschillende talen. Ik heb toen wel eens gedacht: dat moet toch beter kunnen.’

V.l.n.r. Matthijs, Gijs, Roel en Beau

Hydraulische contactarm

Weg met die onhandige touwen. Beau bedacht het idee van een hydraulische arm die via een uitvouwmechanisme uiteindelijk via elektromagneten contact legt met de wand van het vrachtschip. Leuk idee, maar hoe maak je van een idee een concrete ‘pak-arm’? Nou, bijvoorbeeld via een afstudeeropdracht. Beau deelde zijn ideeën met Roel, Gijs en Matthijs. Op zich ook alweer best bijzonder, want de vier studenten komen uit verschillende studiedisciplines. Beau en Roel doen werktuigbouwkunde en Gijs en Matthijs doen mechatronica. Matthijs: ‘Normaal werk je aan een afstudeeropdracht vanuit één discipline, maar deze opdracht vereist gewoon meerdere disciplines. Het is een behoorlijk complex idee. Nou ja, dat idee gaat nog wel. Maar dan moet je het vervolgens in de praktijk brengen en loop je tegen allerlei dingen aan, waar je van tevoren niet bij stil had gestaan.’

Halverwege

Op het moment zijn de vier studenten halverwege hun project. Zestien weken zijn verstreken. De theorie is grofweg op papier gezet. Roel laat een animatiefilmpje zien van hoe de hydraulische arm er ongeveer uit komt te zien. Best wel indrukwekkend, denken wij. Voor mbo-studenten lijkt ons dit een hele klus, sterker nog: voor hbo of universiteit zou zo’n opdracht ook niet misstaan. We vermoeden dat de vier jongens flinke begeleiding en ondersteuning van de docenten krijgen. Roel: ‘Dat valt wel mee. We moeten een aantal dingen toch helemaal zelf zien uit te zoeken. Met die elektromagneten aan het einde van de arm moeten we zelf dingen zien te bedenken. Zoiets bestaat namelijk nog niet. Wij hebben het tenminste nog niet ergens gevonden. En dan ga je zelf maar puzzelen en pielen, totdat je iets hebt wat werkt. En dan komt vervolgens de docent langs en moeten we hem uitleggen hoe we dat hebben gefikst’.

De magneten die contact moeten maken met het naastliggende schip

Prototype

Inmiddels zijn de eerste stappen gezet om te komen tot een prototype. Daar krijgen de vier studenten ook zestien weken voor. We verhuizen van het kantoortje naar het practicumlokaal. Het is rustig in deze ruimte. Alle collega-studenten zijn al naar huis. ‘Vinden wij niet erg, kunnen we rustig en ongestoord aan de opdracht verder werken’, laat Gijs weten. ‘Hebben we ook niet al te veel pottenkijkers’, vult Beau aan. Ondertussen haalt Matthijs de onderdelen uit hun eigen kluis en zet ze op de werktafel. De bedoeling is om te komen tot een prototype van zo’n één vierkante meter groot. Het schaalmodel moet in principe alle handelingen kunnen maken die de uiteindelijke arm in de praktijk ook moet gaan doen. Qua krachtuitoefening wordt alles omgerekend naar dit formaat.

“Wij leren de docenten nu af en toe ook iets, haha!”

Nooit te oud om te leren…

Iets bedenken en op papier zetten is natuurlijk iets anders dan het echt maken, daar zijn de vier studenten inmiddels ook al achter gekomen. Matthijs knikt: ‘Neem nou bijvoorbeeld het stellen van de magneetwand naar de wand van het schip. Dat is vrij lastig met de stappenmotoren in combinatie met de afstandssensoren. Daar bestaan geen kant-en-klare draaiboeken voor; het is gewoon een kwestie van veel uitzoeken en vooral veel uitproberen.’ Wat deze jongens hier presteren dwingt bij ons sowieso veel respect af. Hoe zit dat eigenlijk bij de docenten? Matthijs: ‘Die zijn vooral heel erg benieuwd hoe we deze klus gaan klaren. Ook voor hen zijn sommige benodigde technieken gewoon helemaal nieuw. Wij leren de docenten nu af en toe ook iets, haha!’ Voorlopig liggen de jongens met hun project Boatlock goed op schema. Wij zijn erg benieuwd naar het eindresultaat en komen over 16 weken graag nog eens terug!

Benieuwd naar het eindresultaat? Lees ook deel 2!

Menno Bonnema