Op 19 en 20 oktober mocht onze vechtrobot de ‘Holy Crab’ weer aan het werk. We namen deel aan een Robot Combat event in Gent, België, waar onze Crab tegen diverse bots gestreden heeft. In dit blog doen we verslag van de strijd!
Nog even kort over de Holy Crab
De Holy Crab is een featherweight vechtrobot (~13.6kg) die voornamelijk gemaakt is van aluminium kokerprofiel. De buitenzijde hebben we voorzien van een dunne HDPE-plaat die met pompnagels is vastgezet. Als wapen gebruiken we een diamantschijf op een slijptol van Hikoki; deze is dol op bandjes! (Neem contact met ons op voor een volledige onderdelenlijst.)
Klaar voor de start?
De eerste werkelijke test voor de Crab waren natuurlijk de battles bij ons eigen evenement, de INDI Robot Games. Met een vierde plek hebben we het naar eigen zeggen daar erg goed gedaan. Het bouwen van een vechtrobot vergt constante bewustwording van tekortkomingen in je vechtrobot (wat is de zwakste schakel) en hoe je daar slim aan kunt verbeteren. Eén van de kwaaltjes die wij ontdekten bij de INDI Robot games was dat de uitlijning van onze motoren naar de assen niet helemaal recht was waardoor de tandriempjes wat sneller slijten.
Daarnaast waren de armen van de Crab er tijdens de INDI Robot Games afgeslagen. Deze hadden wij vervolgens met een plaatje HDPE weer vastgemaakt. Ondanks dat deze armpjes erbij ‘bungelen’ zorgen ze ervoor dat er niet zijwaarts in het wapen gereden wordt (waardoor deze krom kan trekken). Daarnaast kan de robot door de grote omvang met armen bijna niet geflipt worden. Onze bot heeft enorm veel ‘lucht’, maar de omvang werkt in de praktijk in ons voordeel.
Om de Crab iets meer ‘bite’ te geven heb ik voor dit evenement de diamantschijf omgewisseld voor een mes van een bosmaaier. Deze heb ik (please don’t try this at home) qua buitenmaat aangepast naar een diameter van 180mm en daarnaast het asgat opgeboord naar 22mm, zodat hij ingeklemd kon worden m.b.v. de borgmoer van de slijptol. Vervolgens heb ik (uiteraard) gecontroleerd of deze in balans was. Omdat het uitboren van het asgat een behoorlijke uitdaging bleek voor de trappenboor is deze met een metaalvijl vergroot. De borgpen die we hebben gebruikt voor de diamantschijf kon ook gebruikt worden voor dit bosmaaiermes.
Aftellen naar de eerste battle in België
Aangekomen bij het evenement heb ik de bot klaargezet, de accu’s nog eens geladen, de aandrijfriempjes op spanning gezet en aantal mededeelnemers gesproken. Deze deelnemers kwamen overigens overal vandaan: Zwitserland, Duitsland, België, Italië en Nederland. Het was erg leuk om ook weer deelnemers van de INDI Robot Games tegen te komen.
Met een rondje langs de mededeelnemers kwamen al gauw de échte roboteerverhalen naar boven. Verhalen over gereedschapskisten die in de avond voor het evenement in hotelliften waren gedrukt om vervolgens op de salontafel van de hotelkamer/airbnb nog de laatste aanpassingen te maken. Roboteers die bij aankomst nog bezig moesten met de programmering van de speedcontrolleres of assemblage van hun robot. En dit alles TOCH met een glimlach gewoon doen. Naast de bijzondere verhalen stonden er uiteraard ook indrukwekkende bots in de pits.
Zo was er een Italiaanse deelnemer die een bot volledig in CAD had ontworpen en de onderdelen professioneel had afgewerkt. De liftarm was gemaakt van billet aluminium en er was geen lelijk vijlrandje te vinden. Ze bestaan dus echt, die Italiaanse ‘sportwagens’ van de robot combat!
Verder waren er bots als Killer Pony die, net als de Holy Crab, een eerste evenement had meegemaakt en de makers waren bezig om de bots langzaam te verbeteren. Killer Pony maakt gebruik van hoverboard-wielen met een inwendige speedcontroller die een PWM-signaal gebruikt die afwijkt van het ‘reguliere’ modelbouw PWM-spectrum. Er zit een Arduino tussen de ontvanger en speedcontrollers om het reguliere modelbouw PWM-signaal naar een ‘hoverboard’-PWM om te zetten. Dit werkte redelijk goed, al werkte de ingebouwde failsafe (die voor een hoverboard wenselijk is) het team soms tegen.
Naast mooie bolides en beginnende teams waren de veteranen uiteraard ook present. Deze groep bestaat uit waardige tegenstanders, maar ook zij lopen tegen eigen problemen en uitdagingen aan. Oudere bots kunnen last krijgen van het feit dat er onderdelen gebruikt zijn die niet meer te leveren zijn. Vervangende onderdelen passen daardoor soms niet meer, omdat ze qua omvang anders zijn. Een ander probleem is dat deze delen niet meer bij de rest van de bot passen, bijvoorbeeld in aansturingstechniek. Al met al is een evenement dus absoluut niet vooraf beslist: 25% is skill, 25% is het vermogen je aan te passen op steeds veranderende situaties binnen en buiten de arena en 50% is geluk.
Whiteboard-klassement
De Holy Crab heeft bij dit evenement meegedaan aan de zogenaamde ‘whiteboard-gevechten’. Dit zijn gevechten waarin je elkaar als tegenstander kunt uitdagen of je zet je naam blanco op het bord met als gevolg dat iedereen zich tegenover je kan zetten. Zo ben je zelf aan zet over hoe moeilijk/makkelijk je het voor jezelf maakt. Je maakt kennis met het sturen, je tegenstanders, de adrenaline tijdens de battles en het repareren. Een goede les dus.
Battle 1: One push knockout
Onze eerste battle was tegen Goodnight Kiss, een hamerbot die we ook op de INDI Robot Games tegenkwamen. Deze wedstrijd was (helaas) maar van korte duur. Een klap met het bosmaaiermes zorgde ervoor dat bij Goodnight Kiss intern een draadje losschoot en de robot gelijk stil kwam te staan. In de trend van goed sportsmanship hebben we gelijk een rematch afgesproken, want zo wil de Crab niet winnen.
Battle 2: Rematch tegen Goodnight Kiss
De tweede match tegen Goodnight Kiss ging de Crab een stuk minder gemakkelijk af. De kop van de Hikoki-slijptol knapte kapot (https://youtu.be/OpTHLCXkHns?t=1041). De slijptolkop was op dat moment de zwakste schakel: het bosmaaiermes is qua massa en diameter groter dan de massa en diameter die normaal op deze slijptol zit. Daarmee is de kracht die je op de kop zet dan in verhouding te groot. Naast dat de kop kapot was, was één van de schroeven er ook compleet uitgetrokken. Zo zie je maar weer: één van de grootste gevaren voor een (verticale) spinner is de spinner zelf.
De klap die we uitdeelden werd dus beloond met een uitgeschakeld wapen. Toch heeft de Crab de volledige battle door kunnen blijven rijden. Na de battle begon het hersenkraken over hoe ik de slijptol weer back in business kon krijgen. De Crab is het meest in zijn element als er iets te zagen valt tussen z’n armen. Een beetje ‘bitch slappen’ verveelt snel.
Uiteindelijk heb ik twee houtschroeven van het team van Goodnight Kiss (echte sportsmanship dus!) door de schroefgaten en slijptol-body geschroefd. De kant die afgeknapt was heb ik met een bundel tiewraps weer vastgezet. Ik wist ondertussen wel dat een tweede klap met het bosmaaiermes zou betekenen dat de slijptol volledig kapot zou worden geslagen, dus koos ik ervoor om het bosmaaiermes met een oude diamantzaag uit te rusten. Zo ‘glijdt’ de tegenstander er makkelijker langs en is de directe impact/ kracht op de kop zelf kleiner. Bovendien zou ik die kop thuis wel weer in elkaar gelast krijgen als ik de schade vanaf hier beperkte.
Battle 3: Bonx
Deze strijd was één tegen één met een veteraan uit het vak. (https://youtu.be/g3RjjkMulA0?t=24) Deze bot is simpel van ontwerp, maar ontiegelijk taai en sterk. Zagen had qua uitschakelen geen zin, maar het tonen van agressie en uithoudingsvermogen daarentegen wel. Bonx is een paar keer met de Crab op de loop gegaan omdat deze eronder kon komen, maar de Crab hield het wel drie minuten vol! Dit had de Crab voornamelijk te danken aan z’n omvang en de armen. Bonx heeft twee tanden op z’n wig zitten die veel tegenstanders beetpakt en omver slaat, maar dat gebeurde bij de Crab gelukkig niet. Het gevaar van een ‘bodyslam’ tegen de muur is overigens ook iets om rekening mee te houden: als de motoren van hun plek komen, raken de riemen los en ben je de aandrijving kwijt.
Battle 4: Pusher
Deze strijd ging tegen Pusher, een bot van de roboteers achter het bekende team Petunia. (https://youtu.be/rYJDtpkM9gw?t=27) Je weet wel, dat Nederlandse team dat gewoon even in de USA meedoet aan de bekendste robot combat tv-show ter wereld. De ‘pressure was on’ tot Pusher problemen kreeg met zijn drive. De removable link maakte niet altijd even goed contact waardoor de robot last had van storingen. De Crab kon hier zijn voordeel mee doen door de doorgaans snelle bot zijn knuffel des doods te geven.
Battle 5: Aap en Poes
Onze laatste battle van dit weekend was tegen Aap en Poes. (https://youtu.be/fwkg9AMJcNs?t=639) Ook dit is een bot van team Petunia. Aap en Poes wist een aantal keer onder ons te komen door het kleinere formaat, het was dan lastig van hem af te komen. Gelukkig hielp het reglement hier enigszins bij met de maximale hold regel: deze verplicht de bot om na een aantal seconden los te raken voor zover dat mogelijk is. Het geduw en getrek van Aap en Poes leverde de Crab overigens wel een gebroken elleboog op. De zaag werd hierdoor minder effectief omdat hij maar net langs de arm kon zagen. Gelukkig hield ook hier onze Crab het drie minuten vol.
Bottomline
Alhoewel wij het wellicht niet zo zwaar hebben gehad als de reguliere competitiedeelnemers, heb ik erg veel geleerd en ervan genoten. Het whiteboard-klassement is een goede introductie in de sport. Je leert veel over het materiaal dat je hebt toegepast en hoe dat op de verschillende krachten en impacts reageert, hoe je met je bot rijdt, hoe een tegenstander zich gedraagt en hoe het is om je bot in de race te houden tussen battles. Robot Combat is een erg technische sport die je voor jezelf zo leuk en/of moeilijk kunt maken als je zelf wilt. Maar let op: het is verschrikkelijk verslavend.